کد مطلب:33193 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا جاوداني سراي ديگر با مادّي بودن آن ساز گار است؟

همگي ميدانيم كه تغيير و دگرگوني، و فساد و پايان پذيري از خصوصيات ماده و لوازم آن به شمار ميرود و جهان ماده لحظهاي ثابت و يكنواخت و آرام ويكسان نيست، و براثر همين بي ثباتي كه نتيجه فعل و انفعال اجزاء جهان در يكديگر است، موجودي فاسد و تباه ميشود و به موجود ديگري تبديل ميگردد.
از طرف ديگر، موجود مادي خواه ماده اين جهان و خواه ماده جهان ديگر از نظر نيرو و انرژي محدود و پايانپذير است و روي محدوديتي كه لازمة موجود مادي است، دانشمندان ميگويند به حكم قانون دوم ترموديناميك روزي فرا ميرسد كه مجموع انرژيهاي جهان ماده، مصرف شده و جهان به صورت تفالهاي در ميآيد و سرانجام، نظام جهان مادي گسسته ميگردد بنابراين، بقاء وجاوداني مفهومي نخواهد داشت و همانگونه كه اين قانون در نظام كنوني جهان جاري است جهان ديگري نيز كه از عناصر مادي تشكيل مييابد، حكمفرما خواهد بود.
پاسخ:
كاوشهاي دانشمندان دربارة آثار و لوازم ماده تغييرپذيري و فناء مربوط به محيط مطالعه آنان يعني ماده اين جهان است كه با آن سروكار دارند هرگز نميتوان با اين مطالعات ناقص دربارة اوضاع و خصوصيات ماده در جهان ديگر قضاوت و داوري كرد.
داوريهاي دانشمندان دربارة ماده نميتواند كلي و عمومي باشد، زيرا هرگز معلوم نيست كه ماده جهان ديگر، از هر نظر بسان ماده اين جهان باشد، از اين جهت، هرنوع داوري دربارة آن جهان، جز از طريق وحي، نميتواند قابل اعتماد باشد.
آنچه از نظر وحي دربارة آخرت رسيده اين است كه در آن جهان هرچند تغيير و تبديل هست اما آن چنان نيست كه به تباهي و فسادگرايد بلكه در پرتو عواملي كه براي ما مجهول است و بهتر اين است كه بگوئيم كه در پرتو مشيت الهي، هر عضوي كه از بشر دگرگون گردد، بلافاصله نظير آن رشد و نمود ميكند بيآنكه ميان عضو نخست و عضو جانشين فاصلهاي رخ دهد:
«كُلَّما نَضِجَتْ جُلُو دُهُمْ بَدَّلْناهُمْ جُلُوداً غَيْرَها» نساء/56.
[هر وقت پوست اهل دوزخ بسوزد، پوست ديگري جايگزين آن ميكينم.]
از توصيفي كه قرآن دربارة بهشت و بهشتيان و نعمتهاي آن و يا از دوزخ و دوزخيان و غذاي آنان ميكند، به روشني استفاده ميشود كه در سراي ديگر، فعل و انفعال وجود دارد، ولي نه به آن معني كه موجب تباه و فساد موجود گردد، بلكه براساس عللي كه درماده آن جهان وجود دارد يا براساس مشيت الهي موجود از فساد و تباهي به دور خواهد ماند.
از اين بيان روشن ميگردد كه مادي بودن سراي ديگر، ماية فنا و نابودي آن نيست، بلكه در عين مادي بودن، ميتواند در پرتو فيض ممتد و جاودان خدائي ابدي و جاويد باشد.

---

معاد انسان و جهان
آية الله جعفر سبحاني